یادداشت نرگس

        🍃نمی‌دانم چه‌قدر وقت لازم است تا دیگران دردی را که در زیر نقاب خندان من وجود دارد، کشف کنند.

کریستوفر فرانک، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس فرانسوی‌-بریتانیایی، بیش‌تر به خاطر رمان‌های روان‌شناسانه و فیلم‌نامه‌هاش شناخته میشه.
«میرا» یکی از آثارشه که کمتر شناخته‌ شده ولی عمیق و تأثیرگذاره؛ یک رمان سوررئالیستی و پادآرمان‌شهری که ساختار جامعه رو زیر ذره‌بین میبره.

فرانک در این کتاب، جامعه‌ای رو ارائه می‌کنه که ارزش‌هاش وارونه شدن و ضدارزش‌ها به ارزش تبدیل شدن. همچنین نقدی کلی‌ به هر نوع ایدئولوژی یا نظامی داره که فرد رو زیر پا میذاره و اون رو به نفع سود مجموعه قربانی میکنه.
«فشار همگانی» و «نمایش اجباری» رو به عنوان ویژگی‌های خطرناک هر ساختار بسته‌ای (چه سوسیالیستی، کمونیستی، دیکتاتوری، یا هر ایدئولوژی افراطی دیگه‌ای) به تصویر میکشه.
🍃ما یک خانه‌ی معمولی داریم، با دیوارهای شفاف، تا چهار نفر ساکنان آن هیچ‌گاه نتوانند خود را از چشم دیگری پنهان کنند به این ترتیب تنهایی مغلوب می‌شود، زیرا چنان که همه می‌دانند بدی در تنهایی نهفته است. 
	
نقاب دائمی افراد نمادی از سرکوب احساسات و اصالت فردی بود و فرانک با ترکیب عناصر علمی–تخیلی و فضای سوررئال، پرسش‌هایی رو درباره واقعیات زندگی اجتماعی مطرح میکنه؛
مثلا: چه چیزهایی رو برای پذیرفته شدن در اجتماع پنهان میکنیم؟

اما خب در بعضی قسمت‌ها استعاره‌ها و نمادها پیچیده میشدن و یا بارِ داستانی داشتن! که از درکم خارج بود :).
شخصیت‌ها کمی سطحی بودن و اگر کتاب بلندتر بود و به ایده‌های مطرح شده بیشتر پرداخته میشد، قطعا اثر خوندنی‌تری خلق میشد.

من این کتاب رو با ترجمه‌ی لیلی گلستان خوندم که ترجمه‌ی خوب و روانی داشت اما نیاز به ویراستاری داره.

«میرا» رمانی کوتاه و تکان‌دهندست. اگر به آثار پادآرمان‌شهری یا سوررئالیستی علاقه دارین، این کتاب میتونه گزینه‌ی مناسبی باشه براتون.