یادداشت fatemeh jafarzadeh

        این نمایشنامه رو میشه کاملا از نظر فرهنگی بررسی کرد.
تاثیری که جنگ و نازی بر روی مردم گذاشته هنوز هم غیر قابل جبران بوده و همچنان زندگی و روحیه‌ی خیلی از مردم رو درگیر خودش کرده. شاید افرادی که در زمان نازی در آلمان زندگی میکردن الان خیلی پیر شده و یا حتی مرده باشن اما تاثیر و یا تخریبی که این حذب با خود به همراه داشته همچنان قابل مشاهده هست. 
داستان کلی نمایشنامه درباره‌ی مرگ و یا بهتره بگم خودکشی مردی هست که باعث میشه خانواده‌اش برای تقسیم ارث و مراسم تشییع جنازه دور هم جمع بشن و از گذشته و شخصی که مرده حرف بزنن. در خلال این گرد همایی با دیدگاهی که افراد از جهود و نازی دارن آشنا میشیم.

مورد بعدی که باید بهش اشاره کرد سبک دیالوگ نویسی نویسنده هست. مونولوگ‌های بلند و جمله بندی خاصی که نویسنده داره کمی خسته کننده هست. مونولوگ‌هایی که صرفا بیان‌ میشن تا دیدگاه افراد به نمایش گذاشته بشه و در روند پیش رفتن داستان و کنشگری کاراکترها تاثیر خاصی نداره.