یادداشت زرا رضائی🌱

        اولین آشناییم با عباس معروفی اونقدری دلنشنین بود  که قطعا سمفونی مردگان هم به زودی خواهم خوند.
فکر‌میکنم خیلی ها نتونن با سبک نوشتن و قلمش همراه بشن. تلفیقی از گذشته و گذشته تر و حال.. حتی هر ازگاهی آینده. شاید اگر سه سال پیش که خریدم کتاب رو خونده بودم منم همراه نمی‌شدم و چقدر خوشحالم موند تا  این لحظه.


جدال نوشافرین بین حسینا و معصوم اوایل شبیه جدال بین منطق و احساس بود برام اما هرچقدر جلوتر رفت، دیدم معصوم نه با منطق انتخاب درستیه و نه احساس، و چقدر شبیه بود به گاهی لحظات زندگی زهرا.


دلم میخواد بنویسم از سال بلوا تا خاطرم بمونه داستانش. ولی بیشتر از این ذهن یاری نمیکنه...