یادداشت نعیمک

        اولین باری که کتاب را خواندم دوستش نداشتم. این بار بیشتر دوستش داشتم البته از نگاه یک بزرگسال است. از کتاب‌هایی است که دوست دارم بدانم بچه‌ها چه تجربه‌ای از خواندنش دارند و آیا دوستش دارند یا نه؟ قصه خیلی جدی است و ماجرای آبتین است که مدام زیر سایۀ قهرمانی و اهمیت خانواده‌اش هست. خانواده‌ای که همگی قهرمان هستند و او هیچ شباهتی به آن‌ها ندارد. تصاویر خیلی خوب به قصه کمک کردند و این فشار را نشان می‌دهند. انگار آبتین یک موجود کوچولو است. تصویرسازی دالوند زیبا است اما  عجیب که دوستش ندارم. فکر آبتین و پایان داستان واقعاً دل آدم را خنک می‌کند و یک «آخیش!» باحال احتمالاً بعدش می‌گوییم.