یادداشت امیرعباس شاهسواری

        به نظرم برای بچه ها یکم زیادی متن داشت
در کل با گفتن مباحث علمی به  زبان کودکانه بسیار همراهم
تلاش خوبی بود اما به نظرم جا دارد بیشتر کودکانه شود

کتاب می خواهد تاثیر شادی و کمک به دیگران را در بهبود عملکرد مغزی در لب فرونتال را به کودکان بگوید.
یک مسئله ای که ذهنم را حین خواندن کتاب درگیر کرد این بود که چطور روایت ما از مباحث علمی باعث انحصار در ذهن کودک نشود؟!
مثلا من دارم تاثیر یک کار نیک را برای کودک می گویم آن هم به زبان نوروساینس و علوم شناختی...اما چطور باید به کودک گفت که این یکی از تأثیرات نیکی کردن به دیگران است.اصل تاثیر در روح آدم است. چون ما فرهنگ ایرانی اسلامی خودمان را داریم و باید دقت کنیم که به کودک چه می گوییم. در فرهنگ ساینس زده، روح وجود ندارد، تنها جسم است که ....خلاصه داشتم بلند بلند فکر می کردم
که چطور باید این موارد را لحاظ کرد؟