یادداشت سیده ریحانه احمدزاده

        دو صفحه‌ای از مقدمه رو که خوندم با خودم فکر کردم که شاید بهتر باشه تا دیر نشده کتاب رو بذارم کنار. مقدمه، متن گزارشی و از نظر من، نچسبی درباره‌ی منابع کتابه که برای من متنفر از متون گزارشی، بسیار ناراحت‌کننده‌ست. تصور کردم خوندن هزار صفحه‌ی این شکلی قراره واقعا حوصله‌ سر بر باشه اما به هر حال، به آقای حجازی اعتماد داشتم که ناامیدم نمی‌کنن ‌ و خب درست حدس زدم. از همون صفحه‌ی اول، انگار کاملا وارد فضای کتاب شدم. تو کلمه‌ها غرق می‌شدم و هر سی_چهل صفحه، سرم رو بالا می آوردم که نفس تازه کنم و نهایتا کتاب رو خیلی زودتر از چیزی که انتظار داشتم، تموم کردم.
•متن‌های کوتاه و روان و بسیار گیرای کتاب، باعث میشه که موقع مطالعه، احساس ملال نکنید.
•کتاب قاف، مقتل خوانی یا شرح مصیبت نیست اما تو بعضی صفحات و به خصوص  صد صفحه‌ی آخر، غم سنگینی رو منتقل می‌کنه و کم از روضه نداره. 
•نمی‌دونم بعضی روایات کتاب چقدر درستن ولی در کل مرور خوب و نسبتا کاملی از زندگی پیامبر و تاریخ اول اسلام ارائه داده.
•در آخر هم، در آن درس‌هایی هست برای آنان که دقت می‌کنند:)