یادداشت آریانا سلطانی
1403/10/11
3.8
15
اسطوره سیزف از آلبر کامو
بار اول که این کتاب رو خوندم، ترجمه خوبی نداشت و درست نمیتونستم با نوشته ارتباط برقرار کنم... ولی این بار با ترجمه مهستی بحرینی عزیز کتاب رو دوباره خوندم و باید گفت مثل دیگر آثار کامو ارزش بازخوانی رو داره ولی به اندازه عصیانگر برای من گیرا و جذاب نبود...
خوندن این کتاب رو که مقاله ای هستش در باب پوچی زندگی و امر خودکشی یا ادامه دادن به هستی، رو به هرکسی که اندکی از عقل و خردش استفاده میکنه و از وابستگی های جسمیش فاصله داره توصیه میکنم...
این کتاب برای افرادیه که می اندیشند و صرفا مثل دیگر حیوانات عمر رو نمیگذرونن...
به قول کامو "آغاز اندیشیدن یعنی آغاز تحلیل رفتن.صفحه 17"
حال برای ما سوال به وجود میاد که اگر باور به الهیات و خدا نفی بشه و جهانی بعد از مرگ نباشه... زندگی پوچ نیست؟ هست.
ایا باید تسلیم شد و خودکشی رو برای تحمل کمتر درد زنده بودن پذیرفت؟
کامو در این کتاب میگه نه! باید به پذیرش پوچی جهان برسیم و از خود این دنیا و زنده بودن خودمون هرچند هم پوچ باشه و هرچقدر این جهان نامعقول باشه باید لذت ببریم تا خوشبختی رو حس کنیم!
"شخص همیشه دستخوش اعتقادات خویش است!
به محض این که این اعتقادات را شناخت دیگر نمی تواند از انها دل بکند. و تاوانش را باید بپردازد. کسی که به پوچی وقوف یافت تا ابد با ان پیوند میابد.
اما این هم هست که او باید تلاشی برای گریز از جهانی که آفریده است، به خرج دهد! (صفحه 47)"
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.