یادداشت jamil qaderi
1403/8/18
3.9
12
کمی وقت گیر است اما عالی است. این تکه هم تقدیم همه ای ادبیات دوستان.
وجود تان، کوچک ترین حرکاتتان به نظرم می آمد که در دنیا اهمیت فوق انسانی داشته باشد. باقدم هایتان دلم مثل گرد و خاک پشت سر تان پر می کشید و هوا می رفت. برایم حالت مهتاب را داشتید در یک شب تابستانی، وقتی که همه دنیا عطر است و سایه های نرم و روشنایی، تا بینهایت. همه لذت های جسمانی و معنوی برایم در اسم شما خلاصه می شد که مدام تکرارش می کردم، سعی می کردم روی لب هایم ببوسمش. از این بیشتر چیزی مجسم نمی کردم. فقط همین:
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.