یادداشت مهدیه

        خانم غاده السمان رو با اشعارش  به خاطر می‌آوردم  البته الان هم بعد از خواندن بیروت ۷۵ بازهم می‌خواهم با اشعارش به خاطر بیاورم.
یک روایت از خاور میانه در نیم قرن پیش و متاسفانه با کمترین تفاوت با خاور میانه کنونی. فرقی ندارد نیم قرن بگذرد یا بیشتر، انگار که غم، بغض، ظلم، فساد و البته جنگ عضو  جدایی ناپذیر خاور میانه باشد.
کتاب روایت ساده ای داشت و البته تلخ از افول رویای انسان  هایی که تصورشان بر این بود که بیروت آرمان‌شهر رویای آن هاست. خواندنش خالی از لطف نیست.