یادداشت حامد خسروشاهی

        نویسنده سفرنامه استانبول خودش را تحریر کرده و در این سفرنامه چهار خط روایی را همزمان پیش می‌برد:
1️⃣ شهر استانبول مکان‌ها و زیست مردم‌اش
2️⃣ محرم در استانبول و آئین‌ها و مراسمات شیعیان این شهر
3️⃣ تاریخ عثمانی و ترکیه نوین (که این بخش با مطالعه کتب و مقالات عمدتا پس از سفر اضافه شده)
4️⃣ ماه‌عسل‌طور نویسنده و همسرش و روایت روابط شخصی و گاه مهر و گاه قهر در نخستین روزهای زندگی مشترک
 نویسنده سعی کرده با پیش‌بردن همزمان هر چهار خط روایتش، سفرنامه را جذاب کند، اما در نسبت مخلوط کردن آن‌ها به‌نظر من موفق عمل نکرده و خط چهارم که در اولویت ناخودآگاه قرار گرفته و تبدیل به خط اول شده. مشکلات سفر و بی‌پولی خیلی بیشتر از حد طبیعی بولد شده و حتما برای نوشتن چنین سفرنامه‌ای به سفر دومی هم نیاز بود برای تکمیل روایت. نویسنده طراحی خوبی برای سفر نداشته است و مقایسه سفرنامه‌های دیگر استانبول با این کتاب گویای این ماجراست. برای مثال نویسنده به بهانه قیمت بالای بلیط و کمبود بودجه سفر، به موزه‌ها و کاخ‌های مشهور استانبول که حتما روایت این شهر بدون سرزدن به آن‌ها ناقص است، نمی‌رود و این درحالی است که این مشکل با یک کارت خبرنگاری به زبان انگلیسی حل می‌شد و ورودیه همه این مکان‌ها رایگان می‌شد. انداختن تقصیر روایت ناقص به گردن مشکلات و بی‌پولی برای منِ خواننده قابل قبول نیست. روایت تاریخ عثمانی داخل این مکان‌ها حتما که همزادپندارانه‌تر بود تا به بهانه مجسمه‌ای در یک میدان شهر.
به صرف قهوه و پیتا از کتاب‌های قبلی خانم معصومه صفائی راد به جهت برنامه داشتن سفر و خط محکم روایی قطعا قوی‌ترین کار نویسنده است.