یادداشت امید ابد

        آزادی یا مرگ چه پارادوکس عجیب و  چه  واژه های بی حد مرز و محدودیتی
روایت از جزیره ای نفرین شده شروع میشه، جزیره  خونین به نام کرت ، که صدها سال درد و نفرت خشم و ظلم رو از لابه لای سنگ ها درختها و دریاهاش فریاد میزنه ، فریادی  از اعماق سالها جنگ و کینه، در نقطه ای  بیش از هر جای دنیا  همواره در جنگ  ‌، 
نمیدونم میتونم خودم رو جای نیکوس بذارم وقتی این کتاب رو می نوشت  ، چون  هر نویسنده ای همیشه یه بخشی از وجودش تو هرکتاب اش به یادگار میذاره ،  بخش از وجودش رو در تجسم میل به ازادی و مبارزه طلبی اش   ، میل به روایت لحظه به لحظه  زمانه زندگی قهرمان داستان میکیلیس مغرور که از برای حفظ  ارزشها و یادگارهای دلاوری نیاکانش حتی یک دم آرامش قراره  نداشته  همواره پریشان و پر از تب و تابه  ،آرامشی که صد ساله از مردمش به واسطه حمله و اسارت در دستان ترکان عثمانی گرفته شده ..میل به روایت  از دید مردمانی که گرچه در و بر خاک مانده ولی همچون تبعیدی ها برای پیوستن به یونان وطن جدا افتاده از اونها لخظه شماری میکنند.. این کتاب رو وقتی تموم کردم که نبرد فلسطین تازه شروع شده بود و الان میبینم که چقدر این دو به هم شبیه اند..  داستان خوب روایت شده و سیر حوادث و چهارچوب و اجزا به کمک نویسنده اومده تا  مفاهیم مورد نظرش رو در رساندن  نگاهی نقادانه به جنگی قدیمی  و  صلیبی وار  یاری کنه ..از معایب داستان هم بخش آزار دهنده پایان کتابه که اونطور که باید نتونسته اتمامی باشه بر این کتاب دلپذیر و خام روایت و صحنه پردازی شده