در اواسط ۱۴ سالگی و زمانی که سودای خواندن داشتم این کتاب را خواندم. قلم توانمند مرحوم عباس معروفی عزیز آن دختر نوجوان را جذب این کتاب کرد. امتحانات مدرسه را فراموش کرده و «یه‌تِک» به خواندن کتاب می‌پرداختم. برایم جالب بود که می‌توانستم با آیدین هم‌ذات‌پنداری کنم.
