یادداشت محمدرضا عطائی

        در قرن بیستم یه تبی راه افتاده بود مردم ادعای وارث تاج و تخت بودن می‌کردند تا به یه پول و پله‌ای برسن یا شهرتی به هم بزنن. شایدم بعضیا واقعا متوهم بودند.
یه عده سودجو هم این وسط دنبال منفعت خودشون بودن. مثلا یکی رو پیدا می‌کردن و آموزشش می‌دادن که خودشو جای کسی جا بزنه تا بعد میراثش رو تقسیم کنن.
یه نمونه دیگه هم، ماجرای همین داستانه. خیلی محتوای خاصی نداره. صرفا یه میان‌وعده است. به درد دیدن یا شنیدن در حین یه شام دورهمی می‌خوره