یادداشت مریم محسنی‌زاده

        این کتاب اگر رنگ داشت؛ خاکستریِ رنگی بود با تُنالیته‌های سرد.
"از رنجی که می‌بریم" داستان آدم‌هایی از سطوح مختلفِ فرهنگی و اجتماعی است که به نحوی درگیر مبارزهٔ سیاسی شده‌اند؛ شخصیت‌هایی چون کارگر معدن، تبعیدی، زندانی، کاسب و عکاس.
در برخی از داستان‌ها اتفاق و تحول دندان‌گیری دیده نمی‌شود. انگار بیشتر توصیف و گزارشی است از حال‌واحوال شخصیت، فضا و زمانه.
جلال به گفتهٔ خودش در این کتاب، دنبال ایجاد ادبیاتِ رئالیستِ سوسیالیست است. او در بحبوحهٔ مبارزات حزب توده و با الهام‌ از آن قصه‌ها، حدود سال ۱۳۲۶، کتاب را نوشته است.