یادداشت سارا مستغاثی

        ازین که 3 امتیاز دادم عذاب وجدان گرفتم...ولی در حد 4 هم نیست! البته این امتیاز من فقط به جنبه ی ادبی کتاب است وگرنه کاری که نویسنده کرده است، ارزش 5(شاید هم 4.5) را دارد
خیلی از ماها روزانه با بچه های بی خانمان روبه رو می شویم و به سادگی از کنارشان رد میشویم. یعنی اهمیت نمی دهیم یا به قول یکی از شخصیت های کتاب شاید پولی بهشان بدهیم تا وجدانمان راحت شود و بگوییم کمکی کردیم. ولی یاشار کمال رفته و با آن ها حرف زده. پای درد دلشان نشسته و برایشان دل نسوزانده که بهشان بر بخورد.
اولین کتابی است که از یاشار کمال و کلا از نویسنده های ترک خواندم. پس نمی توانم درست درباره نویسنده قضاوت کنم. بعضی جاهای کتاب را قبول ندارم. از بعضی قسمت هایش خیلی خوشم آمد. از بعضی صحنه ها گریه ام گرفت و به طور کلی کمی با فضای استانبول آشنا شدم