یادداشت سیده زینب موسوی

        این کتاب تا جایی که می‌دونم یه رمانه و شخصیت اصلی که داستان حولش می‌چرخه ساخته و پرداختهٔ ذهن نویسنده‌ست. 
با این حال، ماجرای اصلی کتاب و همچنین چند تا از شخصیت‌هاش واقعی هستن. از این جهت کلا ترکیب جالبی داره.

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

داستان از زاویه‌دید الیاس روایت می‌شه، یه نوجوون ۱۷ سالهٔ روستایی که همراه داییش مقنی‌گری می‌کنه و دائم از همین جناب دایی سرکوفت می‌شنوه.
سر همین سرکوفت‌ها و از اون طرف قربون‌صدقه‌رفتن‌های مادرش فکر می‌کنه بچه‌ست و عرضهٔ هیچ کاری رو نداره...

تا اینکه خبردار می‌شه یکی از مقنی‌های روستای مجاور برای یه کاری تو جبهه دنبال همکار می‌گرده. کارش انگار اونقدر هم خطرناک نیست ولی خب، بالاخره جبهه‌ست دیگه! جبهه رفتن دل‌ و جرئت می‌خواد و الیاس برای اینکه خودش رو به دایی و از همه بیشتر به صدیقه، دخترداییش، ثابت کنه برای انجام این کار داوطلب می‌شه...

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

نویسنده روی موضوع خاص و قشر خاصی دست گذاشته بود که خودم تا به حال چیزی ازشون نخونده بودم و این به جذابیت کار اضافه می‌کرد.

تقریبا همون اولی هم که شروع به خوندنش کردم عنوان coming of age به ذهنم اومد. تو این دسته از کتاب‌ها، نویسنده سیر رشد یه نوجوون به یه انسان بالغ رو به تصویر می‌کشه و این کتاب هم همچین چیزی بود (بنا بر ویکی‌پدیا به این رمان‌ها تو فارسی می‌گن رمان‌های بلوغ! ولی خب این بلوغ نباید با اون بلوغ دوران نوجوانی قاطی بشه 😅).

تو این کتاب به نظرم بزرگ شدن الیاس خوب نشون داده شده بود، یه جاهایی شاید می‌تونست شیب منطقی‌تری داشته باشه ولی در مجموع خوب بود.

یه چند تا تیکه هم وسط کتاب بود که باعث شد با صدای بلند بخندم (نامه‌های سید جواد عالی بود 😂).

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

در مجموع، من این رمان رو واقعا دوست داشتم و خوندنش بهم حس خوبی داد. هر چند، اینطوری نبود که بگم خیلی هیجانی و پرکششه ولی طوری بود که دوست داشتی ادامه بدی ببینی ماجرا به کجا می‌رسه. البته حس می‌کنم آخرش جای ‌پرداخت بیشتری داشت 🤔

در نهایت اینکه به نظرم این کتاب رو می‌شه به نوجوون‌های ۱۳-۱۴ سال به بالا پیشنهاد داد.