یادداشت ریحانه معموری

        تا صفحه ی ۱۰۰ و خرده ای واقعا خسته کننده ست، مخصوصا که هی باید فکر میکردم کی داره اینو میگه و چرا با فصل قبل همخونی نداره :/
ولی یکم صبر میخواد تا وارد بطن داستان بشیم، و هرچه با سرعت دنبال کلمات بگردیم تا به پایان دلخواه برسونیم ماجرا رو، کمتر نتیجه بگیریم
و در نهایت هم که...🙃🙃
با این حال کتاب فوق العاده ای بود، کاش خیلی وقت پیش خونده بودمش تا الآن فراموشش کرده باشم و دوباره بخونم😁 
برای نوجوون ها که درمورد سال ۸۸ جز چندجمله ای چیزی نمیدنن؛ عالیه!
خودمم یکیشون