یادداشت فهیمه ایمانی

        معمولا کتاب هایی که جملات ناب و جذاب دارند و به اصطلاح تیر خلاص میزنند،مورد اقبال مخاطبان قرار میگیرند.#رونی_یک_پیانو_قورت_داده از #تیمور_آقامحمدی از آن دست رمان های نوجوان است که اگر بخش هایی از کتاب را برای یک نفر بلندخوانی کنید ،از شما خواهد پرسید این کتاب، کتاب روانشناسی ست؟جملات ناب کم ندارد و از این حیث حتی به مخاطب بزرگسال هم توصیه میشود.طرح جلد و قطع کتاب های #مهرک جذاب است و مرتبط محتوا.داستان دختری ست به نام رونی ( مخفف رونیکاست) ،مادرش را روز تولدش از دست داده و از آن روز میل به شرکت در هیچ تولدی ندارد.عاشق موسیقی ست و دوستان عجیب و غریبی دارد...اوایل کتاب روند داستان کند و اما اواخر سیر روایت بسیار تند میشود.راستش را بخواهید آنقدر نقد محتوایی (درمورد خودکشی)در مورد این کتاب شنیده بودم که با دید منفی سراغش رفتم اما رونی ،دنیا را از زاویه عشق به مخاطب نشان داد.خودکشی های بیان شده در داستان در خدمت هدف تربیتی نویسنده است .علاوه بر اینکه تاثیر منفی ندارد ،یکی از مشغله های ذهنی دوره نوجوانی را حل میکند.رونی نه تنها یک نوجوان مستقل و هنرمند است ،حامی ست،حامی پدر و برادرش حامی استاد پیانو حامی و نجات دهنده دوستش بهار که قصد خودکشی دارد.حتی رونی حامی خودش است.رونی شخصیتی ست که گویی باید ساعت ها پای حرفش بشینی و لذت ببری.جزئیات زندگی شخصیت اصلی داستان از زبان خودش آنقدر خوب روایت شده که گویی او را مقابل خود تصور میکنیم و پای حرفش مینشینیم.این کتاب از آن دست رمان های نوجوان است که نویسنده از هر جهت اثر قوی ای خلق کرده و با یک روایت ساده  و جذاب ایرانی روبرو نیستیم.تیمور آقا محمدی مخاطب را در سیلاب ماجراهای عجیب و غریب رونی غرق میکند و در واقع اواخر کتاب نجات را غیرممکن میسازد!از بین آثار نوجوانی که چند مدت اخیر خوانده ام این کتاب علاوه بر ساخت و پرداخت و فضاسازی عالی ،روایت جذاب و دسته اولی دارد.این کتاب به همه به ویژه به عاشقان به موسیقی توصیه میکنم.پیشنهاد میکنم با رونی آشنا شوید!رونی حرف های زیادی برای گفتن دارد...
#فهیمه_ایمانی‌ 
مهرماه ۱۴۰۲