یادداشت Amin mousavi

        کیمیاگر قرار بود قصه‌ای درباره‌ی جستجوی معنا و سرنوشت باشه، اما برای من بیشتر شبیه یه نسخه‌ی ساده‌شده و تکراری از مفاهیم فلسفی و عرفانی بود که بارها و بارها شنیدم. کوئیلو تلاش کرده داستان رو طوری پیش ببره که هرکسی بتونه باهاش ارتباط برقرار کنه، اما همین ساده‌سازی باعث شده بعضی بخش‌ها سطحی و شعارگونه به نظر برسن.

این کتاب پره از جملات قصار و نقل‌قول‌هایی که به جای اینکه حس واقعی و عمیقی ایجاد کنن، بیشتر شبیه کلیشه‌های انگیزشی توی اینستاگرامه. شخصیت‌ها و اتفاقاتش هم چندان پیچیدگی و عمق ندارن و بیشتر به جای یک سفر واقعی، شبیه یه سری ایستگاه‌های از پیش تعیین شده به نظر می‌رسن.

با این حال، کیمیاگر نقطه قوتی داره: ساده بودن و روایت روانش باعث می‌شه برای کسانی که تازه به دنبال سوالات معنوی و فلسفی هستن، شروع خوبی باشه. ولی اگر دنبال عمق و چالش فکری واقعی باشی، این کتاب نمی‌تونه اونقدر که باید تو رو درگیر کنه.