یادداشت زهراسادات حسینی

        ●مسلما مضمون کتاب رو خیلی دوست داشتم. ایشون یکی از شخصیت‌های مورد علاقه‌ام هستن، اما کتاب اونی نبود که توقع داشتم. تقریبا همون اطلاعاتی که دوران نوجوانی از این شهید شنیده یا در اخبار خونده بودم برام مرور شد و حرف تازه‌ و اطلاعات بیشتری نصیبم نشد.
●ضمن این که نثر کتاب و ویرایشش هم در سطح رده‌ی سنی نوجوان یا پایین‌تر بود، حتی یه جاهایی حس می‌کردم خود نویسنده هم نوجوان بوده، مثلا اون‌ قسمت‌هایی که میگه: "ادواردو برداشت و رفت..." که بارها هم تکرار شده بود، از نظرم جالب نبود. برداشت و رفت یعنی چی؟ انگار نویسنده همونطور که در  روزمره صحبت می‌کرده، بدون در نظر گرفتن معنا و مفهوم کلمات و آن‌چه به مخاطب منتقل میشه از بعضی عبارات استفاده کرده. نمی‌دونم، این نظر کاملا شخصی و غیرتخصصیه، ممکنه انقدرها هم که من تصور می‌کنم غیر حرفه‌ای نباشه.
●تقسیم‌بندی کتاب به داستان‌های کوتاه، از طرفی خوندن کتاب رو راحت‌تر میکنه، از طرفی خالی بودن دست نویسنده از محتوا رو نشون میده.
●به هرحال، کتاب رو به دلیل آشنایی با ادواردو/مهدی آنیلی، به همه‌ی کسایی که ایشون رو نمیشناسن، به خصوص نوجوون‌ها توصیه می‌کنم. کتاب انقدر روون و شیرین و جذاب هست که بشه خیلی تند و سریع خوندش. 
●این رو هم اضافه کنم که من نسخه‌ی الکترونیکی کتاب رو خوندم، ممکنه نسخه‌های دیگه متفاوت باشه.