یادداشت Zeinab Ghaem Panahi

        حدود ۵ سال پیش برای اولین‌بار کتابی را از آگاتا کریستی خواندم و قبل از آنکه کتاب تمام شود، پایانش برایم لو رفت. یادم است ناراحتی‌ام طوری بود که انگار شکلاتی را برای خودم در یخچال پنهان کرده‌ام و وقتی می‌خواهم سراغش بروم می‌بینم کسی قبل از من شکلات را خورده‌است. بعد از آن دیگر سراغ آثار آگاتا کریستی نرفتم و هرآنچه از دنیای ژانر معمایی در ذهنم بود، بعضی کتاب‌های شرلوک هلمز بود. تعریف این کتاب را زیاد شنیده‌بودم و تصمیم گرفتم دوباره با کتاب‌های خانم کریستی آشتی کنم. می‌توانم بگویم از خواندنش لذت بردم و از پایانش اندازه خود پورآرو هنگام کشف قاتل شگفت‌زده شدم، البته باید اعتراف کنم بین خواندن کتاب به‌قدری بقیه می‌گفتند هویت قاتل را اصلا نمی‌شود پیش‌بینی کرد که خیلی کم به قاتل مذکور شک کرده‌بودم. در آخر باید بگویم خواندش را پیشنهاد می‌کنم و چون دومین اثری است که از این نویسنده می‌خوانم نمی‌دانم نسبت به بقیه آثارش چطور بوده‌است. امیدوارم هنگام خواندنش لذت کافی را ببرید:)