یادداشت امیرحسین وثوق

        نکته: این یادداشت بیشتر نقد کتاب از نظر نگارشی است تا نقد محتوایی.
اگر کتاب محتوای قابل قبولی برای ارائه نداشت، بعید می‌دانم ستاره‌ای نصیب‌ش می‌شد. کتاب از نظر نگارشی بیشتر شبیه یک مستند به رشتهٔ تحریر درآمده است تا یک کتاب واقعی؛ اشتباهات نگارشی عجیب و زیادی که در کتاب وجود دارند بیش از حد در ذوق می‌زنند و شاید اگر به اصرار مشاور مدرسه (!) نبود، هیچوقت لای این کتاب را هم باز نمی‌کردم. اوج فاجعه آنجا آغاز می‌شود که زبان کتاب آنجایی که نباید، گفتاری و محاوره‌ای می‌شود و خواننده گیج می‌شود که این یک نقل قول است یا نوشته‌ی نویسنده. علاوه بر آن کتاب از نظر صفحه آرایی هم مشکلات بسیاری دارد و برخی کادرها که هدف از وجودشان هم مشخص نیست، در جاهای اشتباهی از صفحات وجود دارند.
به طور کلی فکر می‌کنم در این مورد استثنا، این کتاب برای حرفه‌ای‌ها از روی جلدش هم قابل قضاوت باشد!