یادداشت هوفر حسین

        فکر نمیکنم بین رمان‌ها رمان مهمی باشه، احتمالا جزو کتاب‌هایی نباشه که پیشنهاد کنم و در اخر اینکه حداقل برای من خیلی طول کشید تا چیزی از فضای داستان و شخصیت‌ها دستگیرم بشه. با این حال، بسیار جذابه. خصوصا آقای سکوگان و نظراتش درمورد هنر، طبیعت، حکومت خردگرا و البته تعطیلات. تقریبا آخرای رمان ی بخشی هست که دنیس خیلی ناراحته و اقای سکوگان یهو جلوش سبز میشه و فکر میکنه دلیل ناراحتی دنیس کائنات و پوچیه. میگه بالاخره همه ما میدونیم که هیچ علت غایی وجود ندارد. اما چه فرقی می‌کند؟ هیچ فرقی نمی‌کند.