یادداشت فهیمه پورمحمدی

        انصافا شارلوت برونته کتاب بد ندارد؛ جین ایر شاهکار است، ویلت (صرف‌نظر از پایان مبهم‌ش) بسیار خواندنی است، پروفسور از تمام کتاب‌های خواهرش آن بهتر است و شرلی می‌تواند شانه به شانه‌ی جین ایر بایستد‌.
درست است که شرلی در بستر یک بحران اقتصادی اجتماعی تعریف می‌شود و ادای دین شارلوت به خواهرش امیلی است، اما بیش از همه چیز شبیه عقل و احساس جین آستین است، با یک تفاوت بسیار مهم؛ علی‌رغم اینکه الینور تا آخرین صفحه عاقلانه تصمیم می‌گیرد و ماریان با احساس‌ش، کارولین و شرلی تا آخر کتاب با عقل و احساس درگیرند و آخر هم کاری را می‌کنند که فکرش را نمی‌کردند.
اگر جین ایر را دوست داشتید، به احتمال زیاد از خواندن شرلی لذت خواهید برد.