یادداشت مگالونیا

        جلد دوم احساسات شخصیت‌ها رو بیشتر از جلد اول نشون می‌داد و جلد سوم حتی از جلد دوم هم جلوتر رفت. البته بیشتر این احساسات مربوط به رین شخصیت اصلی بود که باعث شد نسبت بهش کمتر سخت‌گیر باشم و بگم: اوه! اون زیادی آسیب دیده ولی همچنان باید سر پا بمونه...

چیز دیگه ای که راجع به شخصیت سازی دوست داشتم این بود که هیچ‌کس تو این مجموعه شرّ مطلق یا خیر مطلق نبودن؛ بلکه ترکیبی از خیر و شر بودن. هیچ‌کس بی نقص نبود و اتفاقا نقص‌های خیلی زیادی هم داشتن ، تصمیمات اشتباه میگرفتن و به بن‌بست‌هایی برمی‌خوردن که نمیتونستن حلش کنن.

به نسبت دو جلد قبلی اون هیجان و ریتم رو نداشت و حتی بعضی جا ها خیلی روند کندی داشت. همچنین کم‌وکاستی هایی داشت ولی با همه این ها نتونستم امتیازی کمتر از ۴.۵ بدم🫠