یادداشت

        سالها پیش کتاب را خواندم اما هنوز سوژه نابش ته ذهنم هست :
«مجروحی که نه می بیند و نه می شنود ،  کنار خودش قاطری را پیدا می کند و برای برگشتن به پشت جبهه مجبور است به او اعتماد کند .»
این وضعیت در عین ناراحت کننده بودن یک وجه طنزی هم دارد . این کتاب بیشتر روی طنزش تمرکز کرده .
یادم می آید خنده دار بود و جذاب . کوتاه هم هست و سریع خوانده می شود . البته بیشتر به نوجوانان توصیه می شود. خودم دوران دبستان خواندمش .