یادداشت احلی احسنیان

        باچان، یه داستان کوتاه و خوش‌خوانه. این دومین کتابی بود که من از سوسه‌کی خوندم و درسته که به اندازه کوکورو دوستش نداشتم، ولی پترن‌های مشترکش و مدل شخصیت‌پردازی مشابهش بسیار جذبم کرد. 
راوی پسر جوونیه که کودکی بسیار سختی داشته و تنها کسی که براش شبیه به خانواده‌ست، خدمتکار خونه‌شونه که اون رو باچان صدا میزنه که به معنی ارباب کوچکه. ولی داستان از اونجایی شروع میشه که اون از توکیو به شهر پرت و دورافتاده‌ای میره که به عنوان معلم اونجا مشغول به کار بشه. 
فضای داستان فضای بسیار عجیبیه. من مدام به این فکر میکردم که سوسه‌کی چقدر دغدغه‌ تصمیمات اخلاقی رو داشته که شخصیت‌هایی چنین اخلاقی و صفر و صدی و اگزجره میسازه. 
به نظرم ارزش خوندن داره، پیشنهاد میکنم.