یادداشت علیرضا نوریان

        کتاب ارتداد داستان پیروز نشدن انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ است. امروز برای ما این کتاب، قصه و خیال است ولی واقعا ممکن بود این طوری نباشد. شاید حتی بتوان گفت برای آنها که در متن مبارزه بودند پیروزی انقلاب شگفت‌آور بود. به نظرم باید در این رابطه زیاد صحبت کنیم تا شاید قدر ایران امروز را بدانیم.

تصویری که از آینده ایران بعد از شکست انقلاب در این کتاب ساخته شده، برای من باورپذیر است. در مورد آن آینده محقق نشده نمی‌توان دقیق نظر داد، ولی خب اگر همچنان در حکومت طاغوت بودیم، احتمالا اوضاع استقلال، آزادی و تمامیت ارضی در کشور ما تأسف‌بار بود.

از قضای روزگار، سه روز قبل «سیدحسن نصرالله» شهید شد. فردی که این دستور را داد، احتمالا فکر می‌کرد که دارد تاریخ را تغییر می‌دهد. ما هم البته نمی‌دانیم تقدیر الهی چطور است و اختیار ما تا کجاست. نمی‌دانیم که این مصیبت شروع اتفاقات ناگواری بعدی است یا اینکه قرار است به این ترتیب، جهان روشن شود. ما فقط به رحمت خدا امید داریم.

پ.ن. من با عاشقانه‌های کتاب زیاد همراه نشدم. صحبت شخصیت‌ها با همدیگر بسیار شعاری بود. طوری که انگار جدال درونی یک متفکر با خودش را می‌شنویم.