یادداشت

        کتاب بسیار کاربردی و مفیدی است. دست روی نقاط درستی در فرزندپروری گذاشته است. مشکلات را واقع‌بینانه در نظر می‌گیرد و مسیر امیدوارکننده‌ای را برای بهبودشان پیشنهاد می‌کند. به جای انبوه توصیه‌های پیچیده و غیر طبیعی، چند اصل مهم را پررنگ می‌کند که در  نظر گرفتنشان می‌تواند بسیار راهگشا باشد. البته عناصر فرهنگی را باید در بررسی راهبردها در نظر گرفت. مثلا بعضی از دیالوگ‌های جزئی یا برخوردهای خاصی که پیشنهاد می‌کند، شاید در محیط فرهنگی ما مؤثر نباشد ولی مهم مغز حرف نویسنده و نگرش بنیادینی است که ارائه می‌دهد که اتفاقا با آموزه‌های دینی ما نیز(البته در حدی که من می‌فهمم🙂) مطابقت دارد. 
ترجمه‌ی کتاب به قدر کافی خوب نیست و در جملات طولانی گاهی سردرگمی ایجاد می‌کند. البته معادل‌های خوبی (مثل عنوان کتاب) انتخاب کرده است.
کلیت رویکرد کتاب بیشتر به کار تربیت کودک می‌آید و در مورد نوجوان فکر می‌کنم باید اصول را در نظر گرفت ولی به راهبردهای متنوع‌تری فکر کرد.
برای من بهترین فصلش "دو واقعیت وجود دارد" بود که کمک کرد بپذیرم اگرچه ترجمه‌ی کتاب ایده‌آل نیست ولی ارزش خواندن دارد. (پایان‌بندی خلاقانه 😃)
پ.ن: البته واقعا آن فصل به نظرم بهترین فصل است.