یادداشت بارون

        چرا 3 و نیم؟
باید از اول شروع کنم..
شروع اش با توضیحات داستان به خوبی میتوانست آدم را جذب کند.
ایده هایی که نویسنده برای گیج کردن و شوک وارد کردن به ما به روی کاغذ آورده بود واقعا خوب بودند!
تلاش برای گیج کردن در  تمام کتاب دیده میشد از موقعی که اولین نامه ی سالگرد را دیدیم تا آخر داستان.
و اما اولین نقطه ضعف! همه ی این شوک ها در 70 صفحه ی آخر بهم وارد شد.که قشنگ میدیدم که هر 5 دقیقه یک بار دستانم روی دهانم هستند و دارم از تعجب و حیرت شاخ در می آورم!این بخش ها خوب و لذت بخش بودند. درسته! اما بزرگترین شوک در صفحه ی 278 اواسط خط 23 ام بود که در آن لحظه با خود گفتم :(حتما باید اینجوری تموم میشد؟!) 
راستش اصلا برای آدام و رابین خوشحال نیستم . 
نقطه ضعف دوم: توصیفات نویسنده اصلا با عقل جور در نمی آمدند! رابین در توصیفات زنی 60 ساله با موهای سفید بلند بود ولی در واقعیت زنی بود 40 و خورده ای ساله که در 2 سال موهایش تا پایین تر از کمرش رسیده بود و سفید شده بود.. و بسیار شک انداز بود.
خلاصه که
این کتاب در 3 کلمه : غیر منتظره، نا امید کننده، جذاب (تا قبل از پایان داستان)
و اینگونه و به این دلایل بنده 3 و نیم دادم!