یادداشت مهران بلوری

        اگر به مباحث روان‌شناختی علاقه‌مندید ولی تصور می‌کنید رشته‌ی روان‌شناسی آنطور که باید و شاید به پرسش‌های ذهنتان پاسخ نمی‌دهد (یا حتی فراتر: احساس می‌کنید رشته‌ی روان‌شناسی به پرسش‌های اساساً اشتباهی می‌پردازد)، احتمالاً این کتاب حرف‌های زیادی دارد که به شما بگوید.
نویسنده مدعی است رشته‌ی روان‌شناسی رشته‌ای است بحران‌زده که حتی اجماعی بر سر چیستی‌اش وجود ندارد. در نتیجه، آنچه رشته‌ی روان‌شناسی را یکپارچه کرده، صرفاً روش است؛ روشی که از قضا متغیرمحور است. از سوی دیگر، نویسنده معتقد است این روش کاملاً برای توضیح حیات روانی نابسنده است. دعوی اصلی کتاب هم این است که روان‌شناسی نیاز به پارادایم نوینی دارد؛ پارادایمی که به باور نویسنده، باید مبتنی‌بر روایت (Narrative) باشد.