یادداشت سمی

        در وجود ما نیز وجود دارد نمایشنامه ی غم انگیزی در وجود همگی ما نوشته شده است و ما بی صبرانه در انتظار هستیم تا آن را روی صحنه به نمایش بگذاریم . بله، درست همان طور که این علاقه مفرط در وجود ما به غلیان آمده است.
.
بدبختی درست در همین نهفته است. در کلمات! هریک از ما در درون خود چیزهایی را پنهان داریم و هریک از ما آن چیزها را با کلمات خودمان بیان می کنیم. آقای گرامی وقتی به آن چیزهای درونی خود با کلمات خود معنا و ارزش می دهیم دیگر چگونه می توانیم حرف همدیگر را بفهمیم؟ شنونده برای خودش مفهوم و ارز ش دیگری قائل می شود. ما همگی خیال می کنیم که حرف همدیگر را درک می کنیم. اما هرگز هیچکس حرف دیگری را درک نمی کند.
اگر همچنان این سوال به ذهنمون برسه که سختترین کار توی دنیا چیه جوابش ارتباط هست . بخصوص تو دنیای امروز که آدم ها سرد؛ خشک؛ دور از دسترس؛ محافظه کار شدند. البته برخی از این رفتارها نگرانی آدم هاست برای محافظت از خودشون در مقابل  رفتارهای آسیب زا ولی کمتر کسی رو میتونی پیدا کنی که دقیقا تو رو همونطوری که هستی بفهمه، قضاوت نکنه و در نهایت به فکر ساختن باشه! با اینکه مدت ها بود از دنیای نمایشنامه ها فاصله گرفته بودم ولی این کتاب به شدت برام لذت بخش بود. گروه از بازیگران در حال تمرین روی صحنه هستند که ناگهان شش شخصیت که توسط نویسنده ای خلق شده اند به روی صحنه می آیند. آن ها زنده هستند و ادعا دارند که از خود بشر هم واقعی ترند. سرگردانند چرا که نویسنده ای دیگر آن ها را خلق کرده...کسانی که زنده اند و شاید مرگی برای آن ها وجود نداشته باشد...حالا تصور کنید اگر هریک از این شخصیت ها خودمان باشیم و دنیای بیرون و خارج از صحنه به بازی خودمان در زندگی نگاه کنیم... کتاب برای من نقاط عطفی زیادی داشت. مفهوم زندگی ، زندگی به مثابه یک نمایشنامه، مرگ، زنده بودن، عشق و دوست داشتن، ارتباط و قدرت درک و فهم آدم ها ، همدلی و مفهوم از خود گذشتگی و ایثار، قدرت جبر و اختیار، قدرت کلمات و جادوی آ نها، ... و در نهایت قدرت تسلیم.