یادداشت مهدی

        این رمان ترکیبی از ادبیات و روان‌درمانیه؛ داستانی که در بستر جلسات گروه‌درمانی شکل می‌گیره و در عین حال پلی می‌زنه میان روان‌شناسی مدرن و فلسفه‌ی کلاسیک.

اروین یالوم در این کتاب با الهام از اندیشه‌های عمیق شوپنهاور، پرسش‌هایی اساسی درباره‌ی تنهایی، رنج، مرگ و معنای زندگی رو پیش می‌کشه. اما همه‌چیز در قالب یک داستان زنده و پرکشش روایت می‌شه، نه به شکل خشک و تئوریک.

«درمان شوپنهاور» مثل آینه‌ایه که آدم رو وادار می‌کنه به درون خودش نگاه کنه و فکر کنه:
چطور می‌شه با وجود رنج، باز هم زندگی کرد؟ نقش فلسفه در درمان روان ما چیه؟ و آیا می‌شه از دل اندیشه‌های یک فیلسوف بدبین، نوری برای زندگی پیدا کرد؟