یادداشت سبحان افشار
1402/6/13
هنر مارکز در «خاطرۀ دلبرکان غمگینِ من» این است که داستان عشق پیری به معشوق کم‌سن‌وسال را بی‌آنکه خواننده منزجر بشود، روایت می‌کند. موضوع در لبۀ تیغ است؛ اما خواننده حتی با شخصیت اصلی داستان همراه هم می‌شود. این‌طور داستان‌پردازی درمورد چنین مسئله‌ای، درسی است که می‌توانیم از قلم مارکز یاد بگیریم!
توصیف‌های عجیب‌وغریب و الهام‌بخش مارکز از «همه‌چیز» هم جالب‌توجه بود؛ از «مکان‌ها» گرفته تا «موقعیت‌ها»، از «خیابان‌های بدنام‌ونشان» تا «صبحگاه یک پیرمرد اهل قلم و عاشق‌پیشه». پیشنهادم این است که این کتاب را خط‌خطی کنید؛ زیر توصیف‌هایش خط بکشید تا هر وقت خواستید، دوباره بخوانید و کیف کنید.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.