یادداشت آتنا ثنائی فرد

        به‌نظرم این کتاب به هدف خودش رسیده.
به قدری بد بود که اگه واقعاً کسی هدفش کتاب نخوندنه، با خوندن این کتاب، دیگه دلش نمی‌خواد کتاب بخونه.
‌
اول کتاب، نویسنده می‌گه: 
«دیگر هیچ‌کس وقت کتاب خواندن ندارد. من حتی برای ویرایش این کتاب هم وقت نگذاشتم، اما به شما یک قول می‌دهم؛ اگر بتوانید بخش‌هایی از این کتاب را بخوانید، دیگر تا آخر عمرتان لازم نیست کتاب بخوانید!»
 
و آخر کتاب هم می‌گه:
«حالا که کتاب خواندن را امتحان کردید، وقت آن است که دیگر هرگز این کار را نکنید. کتاب خواندن خیلی بد است. شما خودتان این را خوب می‌دانید چون همین الان تقریباً یک کتاب را تمام کرده‌اید.»
‌
راستش خیلی جاهاش رو تندتند خوندم و حتی رد کردم که به پایان برسه. فقط شاید یه جاهایی، خیلی جاهای محدودی، به‌نظرم خنده‌دار اومد و یک‌ونیم‌ستاره به خاطر همون چندجا می‌دم. ولی در کل، واقعاً بی‌معنی و مسخره بود.
‌
ولی مثل همه‌ی کتاب‌های بدِ دیگه، باعث می‌شه که قدر کتاب‌های خوب رو بیشتر بدونیم.