یادداشت زهرا رضوان

        عمیقا بیندیشم! هر کلامی که به زیبایی و استعاره و توصیف آراسته شده باشد ، لایق شایسته انگاری نیست! 
چه میخوانیم؟ هدف از نگاشتن این کتاب چیست؟ اینگونه اطلاعات موشکافانه ی ریز از سالیان بسیار دور چگونه به دست نویسنده  فتاده است ؟ 
نوشتن مواردی از این عالم بزرگوار که برای عوام قابل ادراک نیست و هزار سوال به افکارشان اضافه می‌کند چه فایده دارد؟
گاه در کتابی شامل هفتصد صفحه تنها یک خط برای انحطاط مخاطب کافیست . 
گاهی برای به نزول کشیدن شخصیتی ، تعاریف منفی از او میکنیم . 
به طور مثال می گوییم : فلانی بسیار باهوش است ، آنقدر که هر راستی را به دروغی زیبا می آراید و یا هر دروغی را توان پوشاندن جامه ی راستین دارد . 
ببینیم که شیوه ی نویسنده چه بوده . 
صرف نوشته های نا آشنا و غریب ، نگوییم چه زیبا بود در حالی که هیچ از آن و حکمتش نفهمیده ایم .