یادداشت زهرا صلحدار

        من می‌نویسم
تا اشیا را منفجر کنم؛ نوشتن انفجار است
می‌نویسم
تا روشنایی را بر تاریکی چیره کنم
و شعر را به پیروزی برسانم
می‌نویسم تا خوشه‌های گندم بخوانند
تا درختان بخوانند
می‌نویسم
تا گل سرخ مرا بفهمد،
تا ستاره، پرنده، گربه، ماهی و صدف
مرا بفهمد.
...

می‌نویسم
تا واژه را از تفتیش
از بو کشیدن سگ‌ها
و از تیغ سانسور
برهانم

می‌نویسم
تا زنی را که دوست دارم
از شهر بی‌شعر
شهر بی‌عشق
شهر اندوه و افسردگی
رها کنم
می‌نویسم تا از او ابری نمبار بسازم

تنها زن و نوشتن
ما را از مرگ می‌رهاند‌.