یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب حاضر به نویسندگی ولادیمیر نابوکوف شاعر، منتقد ادبی و استاد دانشگاه است. نابوکوف نویسنده ی داستانهای کوتاه در طول عمرش کتاب‌های زیادی به چاپ رساند اما با لولیتا به شهرت رسید. او در لولیتا توانسته نوترین و خلاقانه ترین سبک نویسندگی‌اش را به رشته ی تحریر درآورد. اگر بخواهم توصیفی زیبا از قلم او در لولیتا رابیان کنم نویسنده سعی داشته به اعماق وجودی آدمی راه پیدا کند و هنر و ادبیات پیشین را به زیبایی توصیف و به آن بپردازد همچنین طنز و ادبیات خلاقانه خود را بیان دارد و رویکردی کاملا مدرن یا حتی پست مدرن را بازگو کند.‌ راوی داستان شخصیتی به نام هامبرت است. البته با خواندن کتاب گویی با سه نویسنده روبرو هستیم. جان ری که یک شخصیت خیالیست،هامبرت هامبرت و نابوکوف.
لولیتا کتابی روانشناختی است به انسان و تمایلاتش در روزگاری که هنوز قانون برای کنترل بسیاری از فجایع ناکارآمد است. داستان در مورد مردی است که عاشق دختری نوجوان و نابالغ می شود. در جایی از کتاب امده؛ خانم ها و آقایان هیئت منصفه بیشتر مجرمان جنسی که از ته دل آرزوی یک ناله ی شیرین، تپش و رابطه ی فیزیکی، نه لزوما جنسی با دختر بچه ای را دارند بیگانه هایی بی خطر، بی لیاقت و ترسویی اند که فقط از جامعه می خواهند به آنها اجازه دهند به رفتار بی ضرر خود ادامه دهند.
این کتاب بسیار جذاب را برای تمامی دوستداران ادبیات پیشنهاد میکنم.