یادداشت زهرا دشتی

        بیش از تصورم از کتاب لذت بردم.البته یک کتاب عاشقانه است تا یک کتاب سیاسی یا... نثر روان و گیرا و جذاب، داستان پر کشش بود و با وجود عاشقانه بودن عاری از حواشی مثلا عاشقانه مبتذل و پیش پا افتاده بود.موارد رمانتیک اش به حد لازم بود،  نه بیش از حد که باعث دلزدگی بشه.
ولی نقطه قوتش، این بود که یک نویسنده مرد، نسبتا خیلی خوب تونسته بود فضای عاشقانه یک زن رو توصیف کنه، احساسات یک زن، انزجارها و رغبتهاش، شدیدا ملموس بود.مطمئنم اگر اسم نویسنده رو نمی دونستم فکر می کردم اثر یک زن هست. ارزش خوندن رو داشت.شدیدا لذت بردم و همذات پنداری کردم.
در انتهای کتاب نوشته ای از بزرگ علوی و حسرتش از دور شدن از مسیر نویسندگی اش بود. راستش منم حسرت خوردم که ای کاش بیشتر برای نوشتن وقت و هزینه میکردند.مشتاق شدم آثار دیگه ای از ایشون رو بخونم.
پ ن : جنس حسرتشون برام آشناست...