یادداشت رضا درگاهی فر

        كتاب خوبي است، از جهت جامعيت مباحث، و نگاه هاي تازه و نقدهايي كه بر انديشه هاي غالب فيلسوفان مسلمان درباره مباحث نفس دارد. استاد فياضي مبناي خاصي دارند در بهره گيري از متون معارفي دين، و در چندين مورد، پس از نقد ادله فلسفي، به اين نتيجه رسيده اند كه سخن نهايي را بايد از متون معارفي دين استنباط كرد. ايشان اين كار را كرده اند و بعد نتيجه فرادست آمده از متن ديني را به صورت فلسفي عرضه كرده اند. بنده با برخي نقدهايشان بر ادله فلسفي موافق نيستم و با همه استنباطهايشان از متون ديني و نظريه پردازي هايشان  بر اساس اين استنباطها نمي توانم همراه باشم، اما به هر حال كتاب قابل استفاده است. كتابي كه تو را به انديشه وا مي دارد و تحريكت مي كند كه نقدش كني و همه جا با مطالب نويسنده موافق نباشي، كتاب خوب و قابل استفاده اي است. استاد فياضي آزادانديشانه به نقد سخنان بزرگان حكمت مي پردازد و خود فيلسوفي صاحب نظر و برجسته است. تلنگرها و نقدهاي ايشان بر خلاف روش و پذيرش عمومي، بسيار مغتنم است. مطالعه اش را توصيه مي كنم. نسخه ديگري نيز  به صورت درسنامه و با حذف و اضافاتي چاپ شده است، با تدوين و نگارش آقاي محمدتقي يوسفي، از شاگردان قديمي استاد؛ با عنوان درسنامه علم النفس فلسفي