یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب حاضر به قلم ایتالو اسووو از مهم‌ترین آثار ادبی مدرن ایتالیا است. این رمان که حال و هوای روانکاوانه دارد، تأثیر مستقیمی از نظریات زیگموند فروید گرفته و ساختاری پیچیده و تأمل‌برانگیز دارد. راوی داستان زنو کزما مردی میانسال و بیمار است که بنا به توصیه‌ی روان‌درمانگرش شروع به نوشتن خاطرات خود می‌کند. او در این خاطرات، زندگی‌اش را در قالب اپیزودهایی چون تلاش بی پایان برای ترک سیگار، روابطش با خانواده و همسر، تجربه‌های های عاشقانه اش و غیره بازگو می‌کند.
اما روایت او آکنده از تناقض، توجیه، خودفریبی و نوعی طنز تلخ است که باعث می‌شود خواننده به‌ درستی نداند چه بخشی از حرف‌هایش حقیقت دارد و چه بخشی محصول ذهن اوست. وجدان زنو به‌شکلی مدرن، روان‌محور و درون‌نگر نوشته شده است. از آن‌جا که زنو خاطراتش را از منظر اول شخص و به‌صورت اعتراف‌گونه بازگو می‌کند، خواننده به‌طور مستقیم با ذهن او درگیر می‌شود. با این حال، زاویه دید او پر از تحریف، فراموشی عمدی، و نوعی شوخ‌طبعی پوچ‌گرایانه است. وجدان زنو رمانی است فلسفی، طنزآمیز، و چالش‌برانگیز که روان انسان مدرن را با دقت و ظرافتی خاص بررسی می‌کند. برای خوانندگانی که به ادبیات مدرن، تحلیل روان‌شناختی شخصیت‌ها، و سبک‌های غیرسنتی علاقه‌مندند، این کتاب تجربه‌ای فراموش‌ نشدنی است.