یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

        خوندن این کتاب برام تجربه ی عجیبی بود، شاید چون متاسفانه اونقدر تعداد داستان های خوب معاصر به زبان فارسی کمه که آدم ممکنه با پیش فرض غلطی سراغشون بره. اما این کتاب و داستانش شگفت زده ام کرد. ادبیات ساده ای داشت اما همین حسنش بود به نظرم چون می تونست به نرمی بره زیر پوستت و قشنگ درکش کنی. داستان در پس حرف های معلم های مدرسه ای دخترانه در بالای شهر پیش می رفت. و برای من که هم تجربه ی معلمی دارم و هم از همچیین جوهایی بین معلم ها، حرفاشون و حتا فضای بورژوازی بچه هایی که تو همچین مدرسه هایی درس می خونن آشنام خیلی ملموس بود. احساس می کردم دارم از دید آوا داستان و می بینیم. آوا همه ی ما بود. همه ی ماهایی که نه فقط تو محل کارمون، توی هرجایی تو جامعه احساس غربت و درد فهمیده نشدن رو عمیقا حس کردیم.