یادداشت مبینا گل‌صفتان

        "به هر حال، چیزی که کاملا باورپذیر است این نکته عام است که ساختار زمانی عالم از تصویر ساده‌انگارانه ما از آن متفاوت است."

علم، فلسفه و هنر
در این کتاب هرسه تای این‌ها درست سر جای خودشان اند
روولی فیزیکدان است و بیشتر زمانی که صرف خواندن کتاب می‌کنید به بررسی تلقی‌های علمی از زمان خواهد گذشت. اما مگر می‌شود علم را در این سطح از فلسفه جدا کرد؟ حالا تصور کنید چنین آدمی در کتاب علمی از شاهکارهای ادبی هم نقل قول کند، از قطعات موسیقی بگوید و با ارجاعات به مقاله‌ها و معادلات در بخش یادداشت‌های کتاب روحتان را به پرواز دربیاورد.
البته که من با برخی نظرات فلسفی نویسنده موافق نیستم :)

این اولین کتابی بود که از این فیزیکدان خواندم و ان‌شاالله دو کتاب بعدی اش را هم خواهم خواند.
 با اینکه جهان رو به افزایش آنتروپی می‌رود، نظم کتاب و جمع بندی انتهایی نمایشنامه‌وار آن واقعا حال آدم را جا میاورد انقدر که بعضی کتاب‌ها بی‌نظم اند :)
پی‌نوشت: اگر درک اولیه‌ای از فیزیک مدرن یعنی کوانتوم و نسبیت نداشته باشید این کتاب صرفا یک کتاب شاعرانه و متحیرکننده برایتان خواهد بود.
البته که کتاب‌های اینچنینی نشر نو را می‌توان در دسته‌ی کتاب‌های علمی ترویجی قرار داد یعنی در آن‌ها بیشتر به مفاهیم پرداخته می‌شود و از آوردن معادلات تا جای ممکن پرهیز می‌شود اما خب لذت بردن در حد یک تکه شکلات کجا و لذت بردن درحد یک کیک شکلاتی کجا؟

باید دوباره این کتاب را همراه مقالاتی که در بخش یادداشت‌ها به آن ارجاع داده شده بخوانم :)