یادداشت امیرحسن امامی
1404/6/3
تصور آنکه باری دیگر این دنیای نکبت‌زده را تکرار کنید چقدر دلهره‌آور است. یعنی خود را در مقابل خود تماشا کنید بی‌‌آنکه در مقابل آیینه ایستاده باشی. شاید درمقابل مردی یا زنی، شاید هم فقط یک تصویر! اگر قرار باشد در دنیا یک داستان با راوی دوم شخص نوشته شود آن همین داستان است. فئونتس نمی‌دانم چرا دوم شخص را استفاده کرد اما اگر همان را هم چشم نپوشیم داستانش شاهکار است. در دل یک خانه بی‌نور آنقدر تصویر ایماژ به خواننده می‌دهد که گویی هر سکانسش را دارید نگاه می‌کنید. برش داستلنی بلند است اما درون این برش بلند لحظه‌ای گم‌نمی‌شوی. آئورا را سه ستاره دادم چون با آن زیست نکردم. اما سه ستاره دادم چون شاهکار است.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.