یادداشت آروشا دهقان

        《تموم شد؟ خیلی تاثیرگذار بود.》
این اولین جمله‌ای بود که پس از اتمام کتاب در ذهنم نقش بست.
انصافا داستان بدی نبود‌. به عنوان یک رمان جنایی-معمایی، همین که تا یک سوم پایانی نمی‌شد حدسی درباره‌ی راز پرونده زد خیلی خوب بود و سه ستاره رو هم برای همین بهش دادم.

اما دو ستاره‌ای که کم کردم...
۱) کلیشه‌های همیشگی اغلب رمان‌های ایرانی:
مردان همگی بدنساز و خوش‌اندام، خوش چهره، خوش‌بو، خوش پوش، بسیاااار ثروتمند و خیلی مافیا در همه‌ی ابعاد.
۲) شخصیت‌های فرعی کودن و پر حرف؛ مثل امیدرضا و راننده‌ی تاکسی. پلیس هم کلا گاوه (بلانسبت گاو!). تو یک پرونده‌ی قتل پلیس عملا هییییچ نقشی ایفا نکرده و از واضح‌ترین شواهد چشم‌پوشیده.
۳) شخصیت نورا و تلاشش برای جلب عشق و توجه مهام به نظرم زیادی اغراق شده و غیر واقعی اومد؛ ثروتش هم همینطور. مهرشهر کرج واقعا اینجوری که میگه نیست یا دست‌کم من ندیدم.