یادداشت علی ریاضی

        موراکامی رو بیشتر با رمان‌هاش می‌شناسن ولی چند کتاب ناداستان هم داره که معروفترینشون «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم»ـه. موراکامی که یه دونده‌ی ماراتنه، در این کتاب از رابطه‌ش با دویدن می‌گه. کتاب رو می‌شه مجموعه‌ای از نوشته‌های موراکامی در مورد دویدن دونست که در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ نوشته شده‌ن و بین جستار روایی و خودزندگی‌نامه به دومی نزدیک‌ترن.
این کتاب رو به‌طور اتفاقی پیدا کردم و از اون‌جا که دویدن همیشه برای خود من جذاب بوده، وقتی فهمیدم که موراکامی یه دونده‌ی ماراتنه، دیگه نتونستم کتاب رو رها کنم. نثر کتاب هم خیلی روونه و موراکامی کاملا بی‌آلایش از زندگیش و احساساتش در مورد چیزهای مختلف مخصوصا دویدن می‌گه که این، کتاب رو برای من جذاب‌تر هم کرد.
البته این رو هم بگم که تقریبا همه‌ی این کتاب رو در حرکت (توی قطار، اتوبوس یا مترو) خوندم و همین باعث شد ارتباط عمیق‌تری با موضوعش برقرار کنم.