یادداشت سید علی مرعشی

        سقای آب و ادب 
چه اسم دلنشین و درخوری است برای ثبت تمام خاطرات بجا مانده از آبروی مردانگی، رشادت و فروتنی.
سید مهدی شجاعی را سال ها است که می شناسم و بیشتر کارهای او را خوانده ام. تسلط او بر واژگان و لطافت روحش موجب شده تا آثارش برای سلیقه های متفاوت خواندنی باشد و پاکیزگی قلم او دغدغه مندان به دین و مذهب را از آنچه روایت می کند مطمئن می سازد.

این کتاب تورق بیشتر روضه هایی است که از منابر شنیده ایم و می توان ادعا کرد که بیشتر آنها از وزانت خوبی هم در میان اهل مجالس امام حسین علیه السلام برخوردار هستند. 

البته نیمه دوم کتاب ظرفیت، توجه و آگاهی بیشتری می خواهد و به نظر بنده برای عموم جامعه مناسب نیست! رصد ماجرای کربلا از منظر آستان ملکوتیان و فرشتگان البته ابتکار جذابی است و گریز زدن های پی در پی به مذاکرات نبوی ص، حسینی ع و فاطمی س منطق روایی خوبی را بر این بخش حاکم کرده اما ورود مصداقی و جزئی به موضوع های طرح شده در معراج و بیان علت و فلسفه قیام حسینی ع از نگاهی فرا دنیایی می تواند به اعتبار این فصل خلل وارد کند و بخش زیادی از عبارت ها را حاصل از ذوق و خیال پردازی نویسنده به شمار آورد. البته نویسنده تلاش کرده تا  در هرجا منابع را به صورت مشخص در انتهای کتاب درج کند لکن این کار اشکال قبلی را رفع نمی نماید. 

جایگاه ابوالفضل العباس -سلام الله علیه - در چند روایت محدود و زیارت نامه ایشان کاملا مشخص است و موجب غبطه اهل دو عالم می باشد اما نیمه دوم کتاب که مثل یک رویای شیرین تمام می شود از آن دست نوشته هایی است که هضم آن چه بسا برای ذائقه سابقه داران دینداری نیز گران آید. در این فصل نویسنده در صدد پرده برداشتن از راز این انسان والا و علت پوشیده ماندن برخی فضایل اوست اما در این کار نیز ناکام می ماند و مخاطب تشنه تر از قبل، کتاب را به پایان می رساند.

باشد که با بازگشت آخرین سلاله این خانواده آسمانی بسیاری از رازها مکشوف گردد و پرده از ناآگاهی و نابخردی فرو افتد . سید علی مرعشی