یادداشت Navid Kalahroudi

                واقعیت این است که زندگی در بسیاری از اوقات اصلا آن چیزی نیست که ما فکرش را می کردیم یا حتی برایش برنامه ریزی کرده بودیم. زندگی جریانی عادی از امور است، تشکیل شده از اتفاق های کوچک، از کارهای روزمره و تکراری، پر از جزییاتی که گاه ملال آورند و همین. زندگی همین است و شاید هنر، دیدن همین جزئیات و خوشی کردن با همین چیزهای کوچک و ریز باشد . حداقل در این ده سالی که گلی ترقی و داستان هایش را می شناسم و با جهان او همراه شده ام این نکته را از گلی خانم آموخته ام. باورش سخت است که زنی فلسفه خوانده این چنین خودش را در امور روزمره زندگی گره زده باشد و بعد آنها را چنان دلچسب و در عین حال ساده به روی کاغذ بیاورد که لحظه ای نتوانی کتاب هایش را کنار بگذاری. ترقی برای من نویسنده ای متفاوت است چون می شود با خاطره هایش دم ساز شد، به گذشته ای که روزگار ایران بهتر بود پناه برد و بعد در اکنونی  گم شد که همه در آن سردرگم اند، همه گیجند و ناامید . هر داستان یا کتاب ترقی چند ویژگی اساسی دارد اولا او به مانند یک کارگردان از شخصیت ها بازی میگیرد، دوم اینکه ذهن خیال پرداز او از همه شخصیت ها چیزی که خود می خواهد می سازد و آن را در یک داستان عریض و طویل صورت بندی می کند. و در نهایت گذشته و کودکی اش نقشی پر رنگ در همه داستان هایش دارند. ترقی شاید جزو موفق ترین بزرگسالانی باشد که این استعداد را از کودکی با خودش به دنیای بزرگترها آورده و آن را در همان سالهای کودکی دفن نکرده است. زندگی شاید همان چیزی باشد که ترقی در آن می زیید. بوی عیدی، چلوکبابی تجریش، بستنی اکبرمشدی، ترس از بزرگ شدن و ناباوری پیر شدن پدر و مادر جلوی چشمانت، مهاجرت، دور شدن از دوستان، بهم خوردن وضعیت سیاسی کشور و دود شدن رویاها، مصادره اموال، و خیلی چیزهای دیگر . گلی خانم ترقی ماهرانه از هر چیزی قصه می سازد و حتی اگر نخواهد هم پرسش های بزرگ فلسفی را در دل داستان هایش جای داده است. دیوهای خوش پوش مجموعه قصه های جدید اوست که بعد از رمانی که چندان حال و هوای ترقیِ همیشگی را نداشت باز مخاطب را سر ذوق می آورد.
#گلی_ترقی
#رمان
#داستان
#کتاب
#ترقی
#دیوهای_خوش_پوش