یادداشت مجتبی بنی‌اسدی
1402/8/21
نثرش را دوست داشتم؛ سرعت خوبی داشت و داستانی بود. اما از سبک قصه تعریف‌کردنش راضی نبودم. پخش‌وپلا بود انگار. انگاری قصه‌ها چیزی کم داشت. از ۷ داستان کتاب، فقط توانستم با داستان «مردی گرد با خالی سیاه روی گونه» همراه شوم. داستان دلی‌ای بود. گرچه قصه انگاری ناتمام ماند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.