یادداشت مهدی منزوی

        "تائو ت چینگ" اثر "لائوتزه"
البته تلفظ صحیح تر نام کتاب "دائو د جینگ Dàodéjīng  道德经
نویسنده هم لائوتزه 老子 Lǎozǐ
معنای کتاب یه جورایی میشه "دفتر طریقت و فضیلت" و خود معنای لائوتزه هم تو مایه های "پیر و مرشد". مکتب "تائوئیسم یا دائوئیسم" هم از همینجا نشئت میگیره.
"دائو" در چینی معادل طریق و راه سلوک عرفانی ما میشه. در خود کتاب این گونه توضیح داده انگار که مفهوم خداست و برای من گیج کنندس: 
دائو بی نهایت و جاوید است.
چرا بی نهایت است؟
هرگز به دنیا نیامده؛ پس هرگز نمی میرد.
چرا جاوید است؟
آرزویی برای خود ندارد؛ پس در دسترس تمام موجودات است.

پیش از تولد جهان
چیزی بی شکل و کامل وجود داشت
آرام،خالی،تنها،تغییر ناپذیر، بی نهایت،حاضر جاودان؛
مادر جهان است. چون نام بهتری برایش نمی یابم،
آن را دائو می نامم.
درهر چیزی جاری است؛ بیرون و درون و به منبع اصلی باز می گردد.

درابتدا فقط دائو بود. تمامی چیزهای دیگر از آن پدید آمدند و دوباره به آن باز میگردند. 

در مقدمه کتاب "فرشید قهرمانی" مترجم این کتاب از انگلیسی به فارسی توضیح میده: این اثر قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال دارد و منتسب به لائوتزه که در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح و هم زمان با کنفسیوس می زیسته. ظاهرا او تاریخ نگار و کتاب دار دربار امپراتوری "جو" بوده و فقط همین یک اثر از او باقیمانده. میگن بدلیل روش زندگیش که هماهنگ با طبیعت بوده حدود ۱۶۰ تا ۲۰۰ سال عمر کرده. لازم به ذکر است که متن کهن کتاب راز و رمز های بسیاری دارد و در ترجمه های مختلف، تفسیرها و برداشت های متفاوتی از آن بدست آمده است. نسخه انگلیسی ترجمه "استیون میچل"  برداشتی ساده فهم و امروزی از متن اصلی دارد و این ویژگی به برگردان فارسی هم راه یافته است.
این کتاب شامل ۸۱ درس زندگیه که اگر نویسنده رو نشناسی فکر میکنی از لقمان حکیم نقل شده.
من چند نمونه رو اینجا ذکر میکنم:

-اگر مردان بزرگ را بیش از اندازه ارزشمند شمارید، مردم عادی کوچک شمرده می شوند. اگر دارایی خود را بیش از اندازه عزیز بدارید، دزدی میان مردم رواج پیدا میکند.
-وقتی از اینکه خودتان هستید خوشنودید و از رقابت و مقایسه دست کشیده اید، همگان به شما احترام می گذارند. 
-کاسه ی خود را بیش از اندازه پرکنید؛ لبریز می شود. چاقوی خود را بیش از حد تیز کنید؛ کند می شود. در پی پول و راحتی باشید؛ دلتان هرگز آرام نمیگیرد. دنبال تایید دیگران باشید؛ برده ی آنها خواهید بود. کار خود را انجام دهید، سپس رها کنید. این تنها راه آرامش یافتن است. 

-از گل کوزه ای میسازیم؛ اما این خالی درون کوزه است که آب را در جای خود می دهد. از چوب خانه ای بنا میکنیم؛ اما این فضای خالی درون خانه است که برای زندگی سودمند است. مشغول هستی ایم؛ در حالی که این نیستی است که به کار می آید.
-انسان خوب کسی نیست جز آموزگاری برای انسان بد. انسان بد کسی نیست جز چالش برای انسان خوب. اگر این را درک نکنید، یقینا راه را گم میکنید؛ اگرچه بسیار باهوش باشید. این راز بزرگ است.
-ابزار نظامی، ابزار خشونت است. فرزانه از خشونت پرهیز میکند. ابزار نظامی، ابزار ترس است. فرزانه هرگز آن را به کار نمیبرد مگر در زمان نیازهای اضطراری و درصورت اجبار، با کمال بی میلی آن را به کار می گیرد. او در آرزوی نابودی دشمنانش نیست و در هنگام پیروزی جشن نمیگیرد. چگونه می تواند هنگام پیروزی و کشتن انسان ها به جشن و شادی بپردازد؟ او با شجاعت به میدان نبرد وارد می شود؛ شجاعتی همراه با غم و شفقت؛ گویی در مراسم خاک سپاری شرکت می کند.
-حرکت دائو به سوی بازگشت است. راه دائو تسلیم است. همه چیز از هستی زاده می شود و هستی از نیستی.

۸۱ صفحه
#تائو_ت_چینگ #لائوتزه #دائو_د_چنگ #نشر_مثلث

-